donderdag 7 augustus 2014

Hoe overleef ik mijn vakantie?!

Omdat Natan een stoornis binnen het autistisch spectrum en de ziekte van Gilles de la Tourette heeft, vergt op vakantie gaan veel van hemzelf en van zijn omgeving.
Tel daar de pubertijd bij op en inderdaad, Cees en ik zijn niet te benijden op deze momenten ;)
En dat heet dan vakantie...
De eerste week is ietwat dramatisch maar we zijn inmiddels wel wat gewend.
Hoewel het besef toch iedere vakantie opnieuw weer even bij ons moet dalen en het dan toch steeds weer een beetje slikken is...
Verzuchtingen en vragen als 'hoe laat zijn we terug' en 'wanneer kan ik weer computeren' zijn van Natan's kant uit, niet van de lucht. Ondertussen betrap ik mezelf er op dat ik Cees toefluister dat we hem de volgende zomervakantie op kamp sturen, wat ik natuurlijk niet meen. 

Spijt

Ooit is mij gevraagd of ik geen spijt van de adoptie had omdat de beperkingen die Natan heeft, pas later voor de dag gekomen zijn. Wat destijds een vreselijke vraag was, is dat nu nog steeds. Natuurlijk hebben we geen spijt. Dit kind hoort bij ons. Het is zwaar, soms heel zwaar en we worstelen de pubertijd door. Vaak is er dagen geen lichtpuntje maar daarna volgt er een situatie waarbij ik de slappe lach krijg om uitspraken die zo autistisch en logisch zijn, dat ik deze voor geen goud zou willen missen.  

Vikingen, kastelen en arenden

We zijn in Schotland op het prachtige Isle of Skye.
Ook hier bewijst het gps apparaat waarmee we aan geocaching doen zijn dienst. We tikken de coordinaten in en aan het einde van de route ligt er een doosje met logboek verstopt.
Ideaal, Natan heeft een doel en wij wandelen met hem mee. Hoewel... wij wandelen en Natan stort zich met een zeer hoog tempo op de route :)



                                                    
Schotland is interessant voor hem. De geschiedenis, de indrukwekkende natuur met dieren die tot de verbeelding spreken. We boeken een boottocht en zien zeehonden en prachtige wolkenpartijen. We wandelen door gebieden waar Vikingen zijn geweest en waar ruïnes staan uit het bronzen en ijzeren tijdperk. We gaan mee met een schipper en zien in het verstilde water twee dwergvinvissen. Een zeearend pakt een vis uit het water, indrukken om nooit te vergeten. We boeken een dagtrip met een gids en gaan om de paar minuten bus in, bus uit om de omgeving af te speuren naar arenden. Natan wiegt tijdens het rijden flink heen en weer maar hij geniet. Door de telescoop ziet hij een arend de kop van een konijntje afrukken. "Dit is mijn mooiste vakantie", verzucht hij.

Voor jou is er een plek op deze aarde
en niemand past er in behalve jij
een plaats die God speciaal voor jou bedacht heeft
nee, de wereld die is niet compleet zonder jou erbij
(Marcel Zimmer)

Lieve groet,
Linette

P.S. Volgend blog: Juf, u snapt het hele vak autisme niet!



zaterdag 12 juli 2014

Te druk om niet te schilderen

Enige tijd voordat mijn boek 'Het begrijpen is te wonderbaar' verscheen, had ik het, samen met mijn man, erg druk met het jeugdwerk van onze gemeente.
Te druk... al zeker 15 jaar.
Leuke projecten zoals het organiseren van kerstmusicals, het leiding geven aan een kinder- en tienerkoor, organisatie van concerten samen met fantastische teams... het slokte enorm veel tijd op naast de tekenlessen die ik gaf op mijn eigen tekenschool. Tijd die kostbaar bleek te gaan worden.

Voordat mijn kinderen kwamen, hield ik mij regelmatig bezig met symbolisch tekenen. Ik merkte dat mensen hierdoor bemoedigd werden. Toch raakte het steeds verder op de achtergrond en koos ik voor andere dingen. Het is niet zo dat ik nu denk dat dit fout is geweest, want mijn leven en dat van mijn gezin zijn hierin door God bemoedigd en gezegend, maar soms kostte het ook heel veel strijd. En dat gaat bij zo'n typetje als ik ben toch behoorlijk ten koste van je gezondheid. Ik zal er verder niet over uitweiden. De afbeelding hieronder brengt alles perfect onder woorden :)




Het geduld van God

Steeds meer bracht God het in mijn gedachten om het symbolisch schilderen weer op te pakken. Jarenlang heb ik dit genegeerd want dit kon er uiteraard niet meer bij qua dagindeling. ;)
Totdat God het met oneindig geduld en humor van mijn hoofd in mijn hart wist te brengen: "Het moet er ook niet bij, alles moet er áf en dan kan ik jou gaan gebruiken zoals ik de komende tijd voor ogen heb."




En toen ik die beslissing genomen had en mijn hand in de hand van God gelegd had, ontstonden er de mooiste schilderijen waarmee ik mezelf en anderen heb kunnen bemoedigen en verwonderen.

Jaloers

Een lieve kennis uit één van de fantastische teams genoemd aan het begin van dit blog, zei ongeveer een jaar later: "Ik ben zo jaloers op jou. De rust die je nu moet ervaren sinds je alles neergelegd hebt en je helemaal op het schilderen toegelegd hebt..."
(Slik...)
Inmiddels hadden er vele interviews, radio en tv opnames, beurzen, signeersessies, lezingen en exposities plaatsgevonden.
Het werk was niet hetzelfde, maar het gevaar was groot dat het weer dezelfde kant op ging.

Plannen

Als ik iets niet kan dan is het plannen. Althans als het mijzelf aangaat. Zet me aan het hoofd van dat fantastische team en alles loopt op rolletjes. Zet me met een commissielid aan de telefoon voor een afspraak voor een lezing en ik schuif alles in mijn agenda van hot naar her en prop desnoods 3 lezingen in een week. De benodigde me-time is dan helemaal ver te zoeken en schilderen? Geen tijd voor. Te druk.


Maar onder het motto: Wat je niet kunt, kun je leren, heb ik met veel vallen en opstaan een manier ontwikkeld om rust en ruimte in te bouwen. Ik plan deze namelijk ruim van te voren in door middel van een streep in mijn agenda.
Het vallen en opstaan deed zich voor als ik ter plekke niet meer naar die streep keek. Wat natuurlijk het systeem enigszins onderuit haalde ;)

Al mijn activiteiten staan altijd keurig ingepland (dat dan weer wel :)) maar nu zet ik daar ook voorbereidingstijd bij. Dan hoeft dat ook niet meer tussendoor te gebeuren om 10 uur 's avonds en is wel zo prettig. En nog belangrijker: ik plan het schilderen in. Er valt altijd wel iets te schuiven maar vol is vol.

Te druk om niet te bidden

Het is voor mij noodzakelijk om dicht bij God te blijven. Ik verlang daar persoonlijk naar maar heb daarnaast Zijn Geest nodig om te schilderen en om lezingen te geven. Als er afstand tussen God en mij zou zijn, is dit voor mij niet mogelijk. 
Vaak hangt een druk bestaan samen met het laten schieten van tijd met God. Ik las daar eens dit citaat over: 
  

  
Nu is niet iedereen kunstenaar maar we zijn wel allemaal geheiligden in Christus Jezus. 
Gehaastheid maakt je kapot! Zoek rust bij God!

Ik ben nog helemaal niet 
zoals ik zou moeten zijn,
maar ik dank God 
dat ik niet meer dezelfde ben als vroeger.
Als ik God blijf bidden en vragen
me te veranderen naar Zijn wil,
dan zal ik op een dag zijn
zoals ik moet zijn in mijn leven met de Heer.
Ik zeg niet dat ik beter ben dan een ander -
ik ben alleen beter dan wie ik vroeger was.
Frances Kelly


Lieve groet,
Linette

www.linettetrapman.nl